Een
vaak
aangehaald voorbeeld van een detail dat een verleden uit de
vergetelheid bevrijd heeft, is de madeleine uit de geromantiseerde
autobiografie van Marcel
Proust. Als de verteller op rijpere leeftijd zijn Franse cakeje in de
bloesemthee doopt en een lang vergeten smaak van vroeger proeft,
beginnen de herinneringen als vanzelf uit zijn pen te
rollen. 
De mens is een
grote fazant. Dat
is de titel van een boek van Herta Müller (lees hier mijn
bespreking), de gelauwerde schrijfster
die opgroeide in het Roemenië van Caeucescu. Een
merkwaardige titel, waarvan de betekenis bij het lezen van het boek
langzaam en pijnlijk duidelijk
wordt. De mens volgt zijn instincten, die schreeuwen: ik wil leven.
Tegelijkertijd is hij een weerloze prooi in de
sneeuw.
Mijn
naam is
Yvonne van Osch (1962). Ik heb veel gereisd en rondgekeken en werk
sinds 1998 als tekstschrijver in vooral het domein van
wetenschap, zorg en
samenleving. 
