logo albanieblog


49    Boboshtiçe, Dardhë, Mborje



En door en terug en verder, na een wandeling door het kalme sfeervolle voor jongeren ongetwijfeld onverdraaglijk saaie Voskopojë (dat ooit tot de belangrijkste plaatsen van de Balkan behoorde), naar Boboshticë, waarover ik eens gelezen heb dat het door Poolse kruisvaarders gesticht is, maar dat meer bekendheid geniet vanwege zijn moerbeiraki, raki i manit.

Moerbeiraki in Vila Melko
We dronken er een koffie (chocola vermomd als capuccino) in de gigantische jachthut Vila Melko, waarna een jongen ons naar een parkje bracht dat vol met eeuwenoude moerbeibomen stond. Ondersteund door stokken, palen en stenen, wat een Bijbelse uitstraling! Ook verder aan de weg naar Dardhë zagen we ze, heel bijzonder.


a
Hippieland bij Voskopojë

a
Raar gebouw bij Boboshticë, niemand kon zeggen waarvoor het diende. Een folie?

va
Inrichting in Vila Melko in Boboshticë, dat ook weleens busladingen gasten te verstouwen krijgt

m
Drie van de ongeveer 12 moerbeibomen in het parkje in Boboshticë, bekend vanwege zijn raki i manit

bm

Dardhë, een deceptie
Dardhë is van oudsher de uitvalsbasis voor Korçaren die het weekend vieren en 100 jaar geleden was er al een skipiste voor de Albanezen van het establishment. Spreekt tot de verbeelding en belooft wat, zou je zeggen, maar het werd een deceptie.
Om te beginnen bleek die SH90, die ik in mijn boek had beschreven als een goed begaanbare doorgaande weg, in Dardhë te eindigen op een akelig steil en bochtig weggetje van donkere stukken rots, die ook nog eens overal gebroken waren. Geen doen. We hielden het een tijdje vol, maar zouden de banden zeker hebben kapot gereden, dus keerden uiteindelijk om nog voor we erdoorheen gereden waren.

Hotel Dardhë en de SH90
Verder liep in het iconische jaren '80-hotel, Hotel Dardhë, waarin menig conferentie gehouden is, nu alleen maar een bewaker rond, met bezorgde blik voor de eventuele vragen die we zouden gaan stellen. Problem, zei hij, no personel, om alvast de basisvragen voor te zijn.


dd
Hotel Dardhë en het uitzicht vanaf het terras


Menkulas, of toch maar niet?
We wilden naar Menkulas, tegen de Griekse grens, voor de Dag van Ditëro Agolli, waar ik me op verheugd had. Misschien dat het dan via het volgens Google kleinere weggetje langs Arrëz kon?
We reden door een onaards stil berglandschap met geweldige uitzichten in de diepte en de herfstige kleuren geel, oranje rood, groen, bruin, waarvan het geel soms bijna goud leek, maar de blauwe lijn die zich in onze warmste belangstelling mocht verheugen, bleef zich maar verplaatsen. O, niet langs Arrëz, maar meer naar het zuiden? Vreemd, vreemd, wat is de bedoeling. Ik geloof dat we een uur reden, twee keer omkeerden en welgeteld één auto tegenkwamen, die nog stilstond ook, toen hielden we het voor gezien.

Geen Dardhë, geen Menkulas, maar lunch uit een bakje van de ochtend, gezeten in de kofferbak op een weg zonder een geluid, een dier, een auto, een mens.


n
De heuvels bij Dardhë in herfsttooi

w
Het onaardse weggetje


Op de weg terug, tussen Dardhë en Boboshticë, zagen we nog wel een leuke tent tegen de helling waar de enige skipiste bleek te zijn, Bigëll Resort. Een aardige jongen met een artistieke puntsnor die daar met een groepje de boel aan het verbouwen was, vertelde ons alles wat we wilden weten, waarna we nog steeds niet begrepen van de mythische aantrekkingskracht van Dardhë op de mensen uit de stad.


sb
Ski-piste Bigëll


Langs de oostelijke ring van Korçë - heerlijk ruim en rustig, niet één stoplicht, wel reusachtige murals - gingen we toen naar Mborje, een dorpje met een beroemd 14de-eeuwse kerkje, de Kisha e Ristozit, in het Engels volgens de beschrijving aldaar Church of Christ Zoodotes (Lifegiver), dat van onder tot boven onder de fresco's zit. Afschuwlijke voorstellingen eigenlijk van engelen (?) die onschuldige kinderen aan een riek rijgen en mensen levend in het vuur smijten. Hel en verdoemenis, waar dat toch allemaal goed voor was? Alsof het leven op aarde al niet moeilijk genoeg is hier...


kk
Mededelingen (noodkreten?) op blinde muren aan de oostelijke ring van Korçë

kk
De Kisha e Ristozit in Mborje, rechts het originele houtbeslag

k
Gezellige plaatjes van Onufri om de Middeleeuwse Albanees een hart onder de riem te steken


Ook een wandeling door de straatjes van Mborje bracht weer talloze verrassingen en uitnodigingen voor koffie, die we allemaal beleefd hebben afgeslagen want anders kwamen we helemaal niet meer vooruit. We moesten namelijk ook nog naar Korçë om te kijken voor betadine, een zonnebril (verloren), nieuwe schoenen voor Jet (oude stuk: traditie), mokken voor koffie (want de Turkse variant bevredigt toch niet helemaal) en koffie, een lijst die we met een gang en wilde zoektocht door zeker acht winkels op de schoenen na konden afstrepen.


dm
Kasteeltje dat iemand die in Amerika woont, heeft laten bouwen om zijn heerlijkheid te vieren en rechts de man die het onderhoudt

mp
Dorpstaferelen in Mborje

dr
De moes van druiven, voor de raki, rechts rozebottels die te drogen liggen voor de thee

k
Pazari i ri in Korçë

n
Nieuw, nog leegstaand appartementencomplex vlakbij de bazaar in Korçë


Terug in Voskopojë, dat ik zeker 's avonds en 's morgensvroeg toch wel echt romantisch vind, aten we bij het haardvuur, als enigen, in Restaurant George. We hadden twee soorten salade besteld en een lakror, een traditionele plaattaart, een soort pizza, maar kregen de salades al niet eens op, laat staan die pizza. Die lieten we dus inpakken en daarvan hebben we nu, twee dagen later, nog steeds het grootste deel. Geen modieuze kleine porties hier in Albanië.


lakrorj
De lakror die teveel was


Het is nu 26 oktober half 11 's ochtends en na het posten van deze aflevering loop ik er nog maar eentje achter, maar wie weet wat we vandaag weer allemaal beleven dat ik ook nog moet/wil (moedwillig?) beschrijven. Tot later, lieve lezers, en kijk even op het kaartje bij het overzicht als je wilt weten waar we zijn.




Door naar 50
Terug naar het overzicht




Heb je vragen, opmerkingen, tips? Mail!
Wil je meer weten over mijn andere werk? Ga naar de homepage van mijn site



Tekstbureau Yvonne van Osch
Binnenkadijk 117, 1018 ZE Amsterdam
opschrift@tip.nl | 06-37313100