Rana e Hedhun, het 'geworpen zand' ten noorden van de havenstad
Shëngjin, daar moesten we ook nog heen. Ik had het in
mijn boek vol vertrouwen opgenomen als een bijzondere plek die nog niet
zo ontdekt was.... Dankzij Wie is de mol, waarin de kandidaten over wat
leek een hagelwit strand waren gereden in de laadbak van een kleine
truck om vanuit die bak speren door ringen te steken, zou dat niet lang
meer duren.
Het is maar goed dat we toch op onderzoek uitgingen, want hoe kwam ik
erbij? Toen we langs het roestige haventje en via militair terrein -
huh? Ja echt waar - eenmaal de kust weer tegenkwamen, bleken
de resorts zich daar zo'n beetje aaneen te rijgen. Niets romantiek en
stille stranden met creatieve zandduinen. Gewoon onstopbaar
massatoerisme waarvoor de infrastructuur nog niet op orde was, aan een
grijzig strand, waarvan hooguit gezegd kon worden, dat het erg breed
was. En zandduinen die steil uit zee leken op te rijzen, tja, dat zul
je niet zo heel vaak zien. Maar om daarvoor helemaal naar dit stuk van
prachtig Albanië af te reizen...
