Vrijheid, veiligheid, verantwoordelijkheid

Hij kent Amsterdam als zijn broekzak, zijn humeur is onverwoestbaar en aan 4,5 uur slaap per nacht heeft hij genoeg. Maar goed ook. De in het nieuwe college geïnstalleerde wethouder Eric van der Burg staat met zijn mede-bestuurders voor een uitdagende taak: meer dan 200 miljoen bezuinigen in de komende vier jaar.

Wie Eric van der Burg één keer heeft gezien vergeet hem nooit meer. Veters los, het korte haar recht omhoog, bijna handenwrijvend van energie en haast. Van der Burg heeft plannen met Amsterdam. Een missie. Hij wil de zaken op orde krijgen. Minder regels. Een efficiënte manier van werken. Maar ook: behoud van goede zorg voor Amsterdammers die niet zonder kunnen.

Waar komt die gedrevenheid vandaan?

In 1975, ik was toen tien, had je de Molukse gijzeling en de gijzeling in Bovensmilde. Kinderen stonden voor het raam in hun school met een papier waarop stond ‘Van Agt, wij willen leven!’ Dat was het eerste moment dat ik dacht: dit vind ik niet kloppen, hier ga ik me mee bemoeien.
Een paar jaar later zag je tijdens de krakersrellen de tanks door de straten rollen. Toen wist ik het zeker: ik wilde in de politiek. Al vrij snel kwam ik erachter dat het de VVD was waar ik thuishoorde. Ik heb gewacht tot ik 17 was, ben lid geworden en vanaf die dag actief geweest.

Was het wethouderschap een langgekoesterde droom?

Ja. Van 1992 tot 1997 was ik bestuurslid in Amsterdam Zuidoost, in 2001 kwam ik in de gemeenteraad, waar ik in 2004 fractievoorzitter werd. Toen ik in 2009 werd benoemd tot lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen heb ik gezegd: we streven naar twee VVD-wethouders en als daar de portefeuille Zorg bij zit, ben ik één van de kandidaten. Omdat ik dol ben op politiek, op Amsterdam en op de zorg is dit voor mij een ideale baan.

Wat heb je met zorg?

Ik heb geen medische achtergrond, ik heb rechten gestudeerd. Wat je ziet in zo’n studieomgeving is vooral de succeskant van het leven. Toch ben ik me er altijd van bewust geweest dat er ook een andere kant is. citaat1

Marco Borsato heeft het in een liedje gezegd: je zit op rozen gewoon omdat je hier geboren bent. Succes is hard werken, maar het is je voor een deel ook gegeven.
Van 1997 tot nu ben ik naast mijn raadslidmaatschap regiodirecteur geweest bij ouderen- en gehandicaptenorganisatie OsiraGroep. Daar heb ik die andere kant van dichtbij gezien. Mensen die aan het einde van een vol leven ineens aftakelen, mensen die door een handicap minder kansen hebben of voor wie het leven door een ongeluk in één seconde is veranderd. Het kan ons allemaal gebeuren. Ik leef in het besef dat ik mazzel heb. Dat geeft je verantwoordelijkheid.

Vrijheid, veiligheid en verantwoordelijkheid zijn je kernwaarden

Ja. Ik heb altijd gezegd: als je streeft naar een samenleving waarin mensen zoveel mogelijk vrijheid hebben, dan moet je ook citaat2

zorgen voor de mensen die zorg nodig hebben. Dat zijn kinderen; die moet je opvoeden en opleiden tot ze zelf kunnen kiezen. En ouderen, gehandicapten en chronisch zieken; die moet je maximaal steunen in de zelfstandigheid die ze nog hebben. Mensen die tijdelijk uit de running zijn moet je helpen met opleidingen, trainingen of het vinden van een baan.

Hoe kende je de GGD?

Als een stevige, professionele organisatie. Vanuit mijn vorige politieke functie heb ik een paar keer meegelopen met Vangnet & Advies. Ik herinner me een werkbezoek met een vrouwelijke medewerker. We gingen naar een man in Zuidoost die uit het spoor was geraakt en ook agressief was. Het eerste wat hij deed was alle sloten achter ons dichtdraaien. Dan denk je: woow, deze vrouw was hier dus normaalgesproken in haar eentje naar binnen gegaan. Ik had het idee dat ze heel goed wist wat ze deed, maar vond zoiets toch wel dapper.

Hoe ziet je reguliere contact met de GGD eruit?

Minimaal eens in de twee weken spreek ik de directie in het stafoverleg. Als het gaat om de Zorg en de andere onderwerpen in mijn portefeuille waaronder Sport & Welzijn en Personeel, Organisatie & Integriteit en Dienstverlening, ben ik de eerst verantwoordelijke. Voor de wethouder Jeugd Lodewijk Asscher (PvdA) en wethouder Luchtkwaliteit Eric Wiebes (VVD) treed ik formeel op als onderaannemer. In praktijk zitten we toch vaak samen aan de tafel. Gelukkig zitten we voor een belangrijk deel op één lijn.

Wat zijn nu belangrijke onderwerpen van gesprek?

De ambulancezorg is een belangrijk onderwerp. Per 1 januari volgend jaar wil de wetgever daarvoor per regio één vergunninghouder. Dat kan de GGD zijn, de VZA of de RAVAA waarin beide verenigd zijn. Ook de meldkamer komt onder dezelfde organisatie. Als deze zorg bij de GGD wordt weggehaald heeft dat grote consequenties, ook als het gaat om de contacten van hulpdiensten binnen de veiligheidsregio. Wat ons betreft had het niet gehoeven, één vergunninghouder voor Amsterdam, maar dit is gewoon besloten door het kabinet. Dat gold destijds ook voor het besluit Schiphol in te delen bij de veiligheidsregio Haarlemmermeer. Heel Amsterdam was ertegen, maar het is toch gebeurd.

En de Jeugdgezondheidszorg?

Daar komen ook veranderingen. Afgesproken is dat de regie van de Ouder- en Kindcentra per 2011 formeel, dus inclusief het geld, bij de stadsdelen komt te liggen. De taken van de JGZ veranderen daardoor op dit moment niet, maar de begroting komt er wel anders uit te zien. Daar zijn we nu volop mee bezig.

Meest ingrijpend is natuurlijk de gemeentelijke bezuiniging van 210 miljoen euro. Wat gaat de GGD daarvan merken?

De bijdrage aan de bezuiniging van de GGD die we hebben afgesproken is vijf miljoen euro. Dat is een fors bedrag, inderdaad. Op dit moment bekijk ik met de GGD-directie alle varianten. Wat kan goedkoper door efficiënter te werken? Welke meevallers kunnen we inboeken? Hoe kunnen we snijden in het takenpakket? We beslissen hierover in het college op 9 en 10 september en maken de beslissing bekend op 12 oktober bij de presentatie van de begroting voor 2011 aan de Gemeenteraad Amsterdam. Meer kan ik daar nu helaas niet over zeggen.

Je opereert in een brede coalitie. Wat zijn daar de voordelen van?

Dat je een breder draagvlak hebt in de stad. We staan voor een ontiegelijk moeilijke bezuinigings- en reorganisatieoperatie. Het is belangrijk dat je daarvoor heel veel steun hebt. Nadelen zijn natuurlijk dat meningen kunnen verschillen en besluiten meer tijd kosten. En voor ons als kleinere partij betekent het natuurlijk dat je met enige regelmaat niet je zin krijgt.

Heb je al iets moeten inleveren?

Ja, we hadden de parkeertarieven willen verlagen met een euro. Dat is niet gelukt. In ons verkiezingsprogramma stond ook een bezuiniging op de armoedegelden. Toen we merkten dat daar geen enkel draagvlak voor was in de stad hebben we dat punt direct ingeleverd. Ik vond dat persoonlijk ook niet zo erg, al verdedig je als lijsttrekker je verkiezingsprogramma van het eerste tot het laatste punt.

In de campagnestrijd heb je je opgewonden over de regelzucht van linkse collega's. Welke regels mogen wat jou betreft weg?

De VVD is voorstander van meer verantwoordelijkheid voor professionals. In de zorg kun je daarbij denken aan indicatiestelling. Die wordt nu uitgevoerd door het Centrum indicatiestelling zorg maar die uitvoering roept landelijk discussie op. Wat ons betreft zou in Amsterdam de huisarts of de zorginstelling zelf kunnen gaan indiceren. De gemeente zou zich daarbij tot een controlerende taak kunnen beperken.

Aan welke belofte mogen we je houden?

Ik hoop dat we een aantal zaken goed kunnen regelen waaronder de Wmo. Die kent nu al een aantal tekorten door zogenaamde open-einderegelingen, regelingen voor bijvoorbeeld uitkeringen waar mensen recht op hebben en die kosten onvoorspelbaar maken. Het kabinet gaat waarschijnlijk veel van de AWBZ overhevelen naar de Wmo. Dat betekent voor Amsterdam een verschuiving van honderden miljoenen euro’s, gekoppeld aan een extra bezuiniging van 15 tot 20 procent, die op de stad afkomen. Dat goed regelen is een grote uitdaging. Wat voor mij voorop staat is dat het aanbod op het gebied van zorg en welzijn blijft bestaan voor de mensen die dat het hardst nodig hebben. Amsterdammers moeten zo weinig mogelijk last hebben van de veranderingen.

Heb je er zelf vertrouwen in dat dat lukt?

Absoluut. Het zal wel moeilijke besluiten met zich meebrengen, maar daar schrikken we als coalitie niet voor terug, omdat we het gewoon belangrijk vinden. Dus ik verwacht: gezond verstand, creativiteit, doorzettingsvermogen en dan komen we er wel. Wat mijn optimisme zou kunnen breken? Dat weet ik niet, eigenlijk. Na een tegenslag is er altijd weer een morgen, waarop je kunt bedenken wat je overmorgen beter kan doen.